Çok uzun uzun yazmak istiyorum ama kelimeler boğazıma düğümleniyor keyfimiz yok bu ara canımız sıkkın
Perşembe günü malum piyasaların iç açıcı olmaması sebebiyle, yoğun stres altında siftahsız geçen ekmek kavgası sonrası, akşam saatlerinde “fena değildi 2-0 aldık maçı” söylemine NE MAÇI ? ile başladı kendime kızmam
Ulan Fenerimin maçı vardı ve günler önce sabırsızlıkla beklediğim, günleri yılları kenara atıp, hayatımda ilk defa unutmuştum
“Hani Gerçek Aşktı FENERBAHÇE ? “senin için dedim kendi kendime
Vay anasını dedim soğuttular unutturdular aşkımızdan bizi ayırdılar dedim
Belki de senelerdir iç dış demeden aşkımıza çıkarsızca koşmak kimyamızı bozmuştu da gerçek hayatın ta kendisiyle yüzleşiyorduk
Her maç yüzlerce insanı öpüp selamlaşırken yeter arkadaş bi öpüşmeyelim dediğimiz, maçta ağzıyla içmeyip ayakta duramayan insanların üstüne düşmesi belkide yok yere çıkan herkesin kitlendiği kavgaları, sahaya sırtımızı dönüp abimizle kardeşimizle sohbet edip eve ilk geldiğimiz de dur bakayım maçta nolmuş diye özet izlediğimiz günleri özlüyorduk
Bizler değil miydik sevincinle hüzüntünle seninle birlikteyiz diyen, hani neredeyiz, hani çıkarsız aşkımız, noldu bize de kişisel çıkarları egoları için aşkımızı kullanan, bir adamın emellerine boyun eğip, soğuyoruz unutuyoruz sahipsiz bırakıyoruz FENERBAHÇEMİZİ ?